پورتفوی یا سبد سرمایه گذاری چیست؟

در سال 1950 هری مارکوئیتز، اولین کسی بود که مفهوم پرتفولیو و ایجاد تنوع را به‌ صورت علمی بیان کرد. اهمیت تشکیل سبد متنوع در کاهش ریسک سرمایه گذار است. بهتر است سهام شرکت‌های مختلف را در سبد خود داشته باشید، در این صورت، اگر قیمت یکی از سهم‌ها کاهش یابد، دیگری زیان آن را پوشش می‌دهد. زمانی که شما تمام سرمایه خود را تنها به یک سهم اختصاص می‌دهید، اصطلاحاً همه تخم مرغ های خود را در یک سبد چیده‌اید!
مطالعه همه جانبه‌ پرتفولیو، مدیریت پرتفولیو یا پرتفوی نام دارد. قانون اول مدیریت پرتفوی، ایجاد تنوع است. سبد متنوع، نیازمند بررسی مداوم وضعیت سهام تشکیل دهنده آن است. نکته اینجاست که، همه افراد دانش یا فرصت کافی برای بررسی سهام چند شرکت مختلف را ندارند، در اینصورت، از دو طریق می‌توان اقدام به سرمایه گذاری نمود:

سبد سهام یا پرتفوی چیست و بازار رنج در بورس به چه معناست

برای آشنایی بیشتر با «سبد سهام یا پرتفوی» باید مفهوم سبد دارایی ها را بطور کامل بدانید. امروزه در بازارهای مالی انواع سرمایه های گوناگون از قبیل اوراق بهادار، سکه، طلا و بسیاری از موارد دیگر را می بینید. وقتی در اینگونه پورتفوی یا سبد سرمایه گذاری چیست؟ از دارایی ها سرمایه گذاری های گوناگونی جریان داشته باشد، اصطلاحی به نام «سبد دارایی» بوجود می آید.

به گزارش ایسنا، بنابر اعلام چارت ایران، مفهوم این موضوع را با این مثال بیشتر می توانید درک کنید. در سال های گذشته حکایت آموزنده ای وجود داشت که می گفت: سعی کنید تمام تخم مرغ هایی که دارید را درون یک سبد قرار ندهید. نکته مثبت و آموزنده این ضرب المثل این است که وقتی سرمایه انسان به جای یک شرکت یا یک صنعت در جاهای مختلف باشد، احیانا اگر آن گزینه شکست بخورد، حداقل همه چیز را از دست نداده و سرمایه های جایگزین در جاهای دیگر دارید.

یکی از جاهای رایج برای ایجاد یک سبد دارایی، وجود «صندوقهای سرمایه گذاری» بمنظور انجام پروژه های سرمایه گذاری حرفه ای است که بازدهی مالی هر یک از آنها، با دیگری کاملا متفاوت هستند. معمولا اینگونه از صندوق ها برای کاهش خطر از دست دادن سرمایه، در گزینه های متعددی مثل بازار طلا و سکه، بازار بورس و حتی بانک، پول خود را پخش می کنند و بدینوسیله شرایط ریسک را تحت کنترل خود درمی آورند.

معنی و مفهوم سبد سهام یا پرتفوی

مواقعی که از صنایع گوناگون سهم های متفاوتی خریداری شده و از این طریق دارایی ها تقسیم می شوند، سبد سهام یا پرتفوی شکل می گیرد. از ویژگی های بارز سبد سهام بالابردن کیفیت سرمایه گذاری، کم کردن خطر شکست و جلوگیری از «تک سهم شدن» در بازارهای مالی است.

تصور کنید اگر شخصی با داشتن سرمایه ای به اندازه 50 میلیون اقدام به خرید سهم های متفاوت صنعتی کند، یعنی مثلا همزمان و با درصدهایی متفاوت بتواند سهام یک داروسازی، بانک ملت، سهام حمل و نقل یا شرکت ایران خودرو را خریداری کند. کاملا واضح است که این فرد بر اساس دانش زیاد و تحمل ریسک شخصی خود، موارد متنوع را در داخل سبد سهامش انتخاب کرده است.

به عبارتی دیگر سبد سهام یا پرتفوی هر شخص، متشکل از عملکرد و روشی است که او بر طبق آن سبد دارایی اش را پر می کند.

انتخاب صنایع متعدد و ویژگی های سبد سهام مناسب

همانطور که قبلا هم گفتیم، بهتر است پولتان را بصورت اختصاصی در یک صنعت خاص پیاده سازی نکنید و سهام صنعت های مختلف را انتخاب کنید. چون وقتی تنها در یک شرکت سهام داشته باشید، مثل این است که دقیقا تک سهم شده اید و این اصلا خوب نیست.

یک پیشنهاد مفید در اینگونه موارد می تواند برخورداری از سهام صنایعی باشد که به نوعی مکمل هم هستند. یکی از نکات قوت این عمل این است که اگر قیمت یکی از سهم ها پایین آمد، ارزش سهم های دیگر در جایی مجزا، در حال افزایش است. پس اگر می خواهید خطر را در سبد سهامتان کاهش دهید، تعداد سهم هایتان را هم در سبد افزایش داده و نیاز سوددهی آنها را نسبت به هم کاهش دهید.

از دیگر موارد ایجاد سبد سهام اصولی، بالابردن میزان دانش در سرمایه گذاری ها و کسب تجربه متعدد است، طوریکه روزی قادر به تشکیل سبدی از انواع سهام های مناسب شوید.

خوشبختانه سایت «چارت ایران» کارشناسان زبده و با تجربه ای دارد پورتفوی یا سبد سرمایه گذاری چیست؟ که در این راستا می توانند شما را برای دستیابی به یک سبد سهام درست راهنمایی کنند. همچنین می توانید از دوره های آموزشی این سایت در این زمینه، نهایت استفاده را ببرید.

اصطلاح بازار رنج یا بازار خنثی چیست

اگر در بازار بورس یا بازار فارکس فعال باشید حتما اصطلاح بازار رنجه یا بازار خنثی هست به گوشتان خورده . بازار خنثی یا رنج به بازاری گفته گفته می شود که در آن قیمت بین یک سقف خاص و یک کف خاص نوسان می کند. قیمت سقف به عنوان یک سطح مقاومت اصلی عمل می کند که به نظر می رسد قیمت نمی تواند از آن رد شود. به همین ترتیب ، قیمت کف به عنوان یک سطح حمایت اصلی عمل می کند که به نظر نمی رسد قیمت آن را نیز بشکند. این حرکت بازار را می توان به عنوان افقی ، ساید یا رنج دسته بندی کرد.

همچنین از آن با نام “بازار پر نوسان” یا اصطلاحا “نوسانی” نیز یاد می شود.

یک بازار نوسانی برعکس یک بازار روند دار است. تا حدی مثل امواج متلاطم وسط اقیانوس.

در یک بازار نوسانی ، هیچ جهت مشخصی وجود ندارد و قیمت فقط “پورتفوی یا سبد سرمایه گذاری چیست؟ به اطراف نوسان می کند” یا “بالا و پایین نوسان می کند” و در یک محدوده بسیار تنگ معامله می شود.

باندهای بولینگر در یک بازار رنج

در اصل، باند های بولینگر زمانی به هم فشرده می شوند که نوسان گیری در بورس کمتر در بازار وجود داشته باشد و زمانی از هم باز می شوند که تلاطم و نوسانات بیشتری وجود داشته باشد.

به همین دلیل ، باندهای بولینگر ابزاری مناسب برای استراتژی های مبتنی بر بریک یا شکست هستند.

وقتی باندها لاغر و منقبض هستند، نوسانات کم است و باید کمی حرکت قیمتی در یک جهت بازار وجود داشته باشد.

با این حال، هنگامی که باندها شروع به از هم باز شدن می کنند، نوسانات در حال افزایش است و حرکت بزرگ قیمتی در یک جهت محتمل است.

پورتفوی یا ترکیب دارایی های صندوق های سرمایه گذاری در بازار سهام

در دنیای سرمایه‌گذاری، یکی از اصطلاحاتی که خیلی به گوش می‌خورد و هر سرمایه‌گذار باید بداند معنی و مفهوم آن چیست، کلمه پرتفوی است که در صندوق های سرمایه گذاری به ترکیب دارایی شناخته می‌شود. پرتفوی در واقع باعث ایجاد رابطه‌ای بین ریسک و بازدهی می‌شود. بنابراین در این مطلب می‌خواهیم بدانیم پرتفوی یا ترکیب دارایی های صندوق سرمایه گذاری چیست و چه تاثیری روی عملکرد آن‌ دارد.

پرتفوی، تعادلی بین ریسک و بازده سرمایه‌گذاری

هر سرمایه‌گذاری انتظار دارد در مقابل ریسکی که انجام داده، بازدهی دریافت کند. اما اینکه با چه ریسکی به چه بازدهی برسد مهم است. برای همین سخت‌ترین کار در دنیای سرمایه‌گذاری، یا همان چیزی که باعث شده برخی سرمایه‌گذاران موفقیت‌های بیشتری داشته باشند، ایجاد تعادل بین ریسک و بازدهی است و آن چیزی که این تعادل را می‌سازد پرتفوی است.

پرتفو یا ترکیب دارایی چیست؟

پرتفوی از کلمه Portfolio گرفته شده که به معنای کیف دستی است که در گذشته سرمایه­‌گذاران اسناد و مدارک خود را در آن می­‌گذاشتند.

امروزه به گروهی از دارایی‌­های مالی مثل سهام، اوراق مشارکت، اوراق قرضه، املاک و مستغلات، پول نقد در سپرده‌­های بانکی و … پورتفو گفته می‌­شود. سرمایه­‌گذار با تشکیل این سبد ریسک سرمایه‌­گذاری را کنترل می‌­کند و به نحوی از سود چند سهم یا چند بازار مالی نفع می­‌برد.

داشتن پرتفوی یا ترکیب دارایی متنوع چه مزیتی دارد؟

فرض کنید سرمایه‌ای دارید و می‌خواهید آن را روی سهام شرکتی که در زمینه دارویی فعالیت می‌کند سرمایه‌گذاری کنید. در این حوزه شرکت‌های زیادی وجود دارند که فعالیت می‌کنند و هر کدام بازدهی خود را داشته‌اند. با این حال از آن جایی که رقابت بین شرکت‌ها بالاست، مشخص نیست در آینده کدام شرکت بازدهی بیشتری داشته باشد یا اصلا ممکن است بازدهی گذشته خود را حفظ کند یا نه.

برای سرمایه‌گذاری دو راه پیش روی شماست:

سهام یکی از این شرکت‌ها را بخرید و منتظر سوددهی آن باشید. هر چند باید حواس‌تان باشد که ممکن است این شرکت برخلاف سوددهی‌های قبلی خود، دچار ضرر شود یا شرکت‌های رقیب سوددهی بیشتری نسبت به این شرکت کسب کنند.

سرمایه خود را به بخش‌های مختلف تقسیم کنید و هر بخش را روی یکی از شرکت‌ها سرمایه‌گذاری کنید. در این حالت ممکن است یکی از شرکت‌ها ضرر کند یا سوددهی قابل توجهی نداشته باشد، ولی زیان یا سود کم او با سوددهی دیگر شرکت‌ها جبران می‌شود. در عوض خیال‌تان از بابت بازدهی مثبت سرمایه‌گذاریتان راحت است و دچار ضرر نمی‌شوید.

در حالت دوم شما ریسک سرمایه‌گذاری خود را کاهش داده‌اید و به این ترتیب پرتفویی از سهم‌های مختلف تشکیل داده‌اید. پرتفوی یا سبد سرمایه‌گذاری ترکیبی از دارایی‌های مختلف است که قرار گرفتن آن‌ها در کنار هم باعث کاهش ریسک سرمایه‌گذاری می‌شود.

دو مثال ساده برای درک بهتر مفهوم پرتفوی یا ترکیب دارایی

حتما بارها جمله «همه تخم ­مر‌غ‌­ها را توی یک سبد نچین» را شنیده‌­اید. یکی از متداول‌­ترین جملات در بین سرمایه‌گذاران که به تشکیل پرتفوی یا سبد سرمایه­‌گذاری اشاره می­‌کند. در این مثال اگر سرمایه شما تعدادی تخم مرغ باشد و شرکت­ها سبدهایی باشند که قرار است سرمایه یا تخم­ مرغ‌­های شما را نگه­داری کنند، چه می‌­کنید؟

ریسک بالایی متحمل می‌­شوید و همه تخم ­مرغ‌­ها را توی یک سبد می­‌گذارید یا با تقسیم تخم ­مرغ‌­ها بین چند سبد، ریسک را کاهش می­‌دهید؟ چرا که اگر یکی از سبدها بیفتد و تخم­ مرغ­‌هایش بشکند، شما هنوز سبدها و تخم ­مرغ‌های دیگری هم دارید.

مثال ترکیب دارایی های صندوق سرمایه گذاری

حال فرض کنید وارد یک پیتزافروشی شده‌­اید که پیتزاهایی در طعم‌­ها با چاشنی‌­های متفاوتی دارد. شما می‌­توانید یک مدل را سفارش دهید و همان را بخورید، ممکن است طعمش را دوست داشته باشید و ممکن هم هست خوشتان نیاید، اما شما همین یک انتخاب را داشته‌­اید.

از طرفی می‌­توانید چند اسلایس را در طعم و چاشنی­‌های متفاوت انتخاب کنید که اندازه هر اسلایس به میزان میل شما به آن طعم است. با این کار ممکن است از طعم یکی از اسلایس‌­ها خوشتان نیاید، ولی طعم‌­های دیگری هم دارید که با خوردن آن­ها گرسنه نخواهید ماند.

در هر دو مثال، شما با انتخاب راه دوم ریسک را کاهش داده‌­اید و سبدی متنوع ساخته‌­اید تا بتوانید به جای استفاده از مزایای یک کدام آن‌­ها، از مزایای چند مدل از آن­‌ها استفاده کنید.

تشکیل سبد سرمایه‌­گذاری یا پرتفوی به همین سادگی هم نیست، بلکه باید یک سری ویژگی­‌ها و مزایا را در نظر داشته باشید و از اصل تنوع بخشی هم غافل نشوید. خوشبختانه تنوع در دنیای سرمایه‌­گذاری به قدری گسترده است که می‌توانید بطور همزمان از همه آن‌ها بهره ببرید.

ترکیب دارایی‌ های صندوق‌ های سرمایه‌ گذاری

صندوق های سرمایه گذاری سرمایه­‌های خرد را جمع­‌آوری می­‌کنند تا آن­ها را به بهترین شکل در بازارهای مالی سرمایه‌‌گذاری کنند و سود حاصل را بین سرمایه­‌گذارانشان تقسیم کنند، بنابراین باید از نظر چیدن پرتفوی بسیار قوی و سنجیده عمل کنند. چرا که مدیریت یک سرمایه عظیم و ایجاد تعادل بین ریسک و بازده کار آسانی نیست.

صندوق های سرمایه گذاری بر اساس ترکیب دارایی خود به چند مدل تقسیم می‌­شوند. به این ترتیب پرتفوی صندوق‌ها اولین و مهم­ترین نکته در تمایز بین صندوق‌­ها و یکی از راه‌­های انتخاب صندوق مناسب برای سرمایه­‌گذاری است.

پرتفوی هر صندوق میزان ریسک پذیری مدیر صندوق را نشان می‌­دهد و این موضوع تاثیر مستقیمی روی بازدهی کل صندوق و در نتیجه میزان سود بردن سرمایه­‌گذاران دارد. بنابراین هر سرمایه­‌گذار باید قبل از ورود به صندوق های سرمایه گذاری از پرتفوی صندوق و استراتژی مدیر آن در سرمایه‌­گذاری اطلاع داشته باشد.

صندوق ها دارایی‌های خود را کجا سرمایه گذاری می‌کنند؟

صندوق های سرمایه گذاری روی موارد مختلفی سرمایه­‌گذاری می­‌کنند که شامل اوراق مشارکت، سهام، سپرده بانکی، اوراق قرضه و … هستند. برای اینکه از نسبت سرمایه­‌گذاری صندوق در هر کدام از این موارد اطلاع پیدا کنیم باید اساسنامه و امیدنامه صندوق را بخوانیم.

صندوق های سرمایه گذاری درصد سرمایه‌گذاری خود در هر کدام از بازارهای مالی را در امیدنامه و اساسنامه خود ثبت می‌کنند و در کنار آن، گزارش دقیق و به‌روزی از سرمایه‌گذاری‌ها را با جزئیات کامل در سایت خود منتشر می‌کنند.

این اطلاعات را می‌­توانید از گزینه «نمودار ترکیب دارایی‌های صندوق» ببینید، همچنین نموداری برای نشان دادن میزان سرمایه‌گذاری صندوق در صنایع مختلف با عنوان «سهم صنایع در سبد دارایی‌های صندوق» قرار داده شده است تا سرمایه‌­گذاران اطلاعات دقیق‌تری داشته باشند.

همانطور که پیش از این گفتیم، صندوق های سرمایه گذاری بر اساس ترکیب دارایی یا پرتفویی که دارند به انواع مختلف تقسیم می‌شوند. در این قسمت ترکیب دارایی های سه نوع اصلی صندوق های سرمایه گذاری را مرور می‌کنیم.

ترکیب دارایی های صندوق های سرمایه گذاری درآمد ثابت

صندوق های سرمایه گذاری درآمد ثابت، درصد بالایی از دارایی‌های خود را در اوراق با درآمد ثابت مثل اوراق مشارکت سرمایه‌گذاری می‌کنند. این اوراق سود ثابتی دارند و ریسک سرمایه‌گذاری در آن‌ها بسیار پایین است. بنابراین صندوق های سرمایه گذاری درآمد ثابت نیز سود ماهیانه تقریبا ثابتی دارند و ریسک سرمایه‌گذاری در آن‌ها پایین است.

صندوق های سرمایه گذاری درآمد ثابت موظف هستند که 75 تا 95 درصد از دارایی‌های خود را در اوراق با درآمد ثابت سرمایه‌گذاری کنند.

تصویر زیر نمونه‌ای از ترکیب دارایی‌های یک صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت است و همانطور که مشخص است، درصد بالایی از دارایی‌های این صندوق در اوراق مشارکت سرمایه‌گذاری شده است.

ترکیب دارایی های صندوق های سرمایه گذاری سهامی

برخلاف صندوق های درآمد ثابت و همانطور که از اسم این صندوق‌ها پیداست، صندوق‌های سهامی بیشتر دارایی‌های خود را در سهام سرمایه‌گذاری می‌کنند. سرمایه‌گذاری در سهام ریسک بیشتری دارد، اما پورتفوی یا سبد سرمایه گذاری چیست؟ در عوض بازدهی بیشتری هم به دنبال خواهد داشت.

این صندوق‌ها باید حداقل 70 درصد از سرمایه جمع شده را به سرمایه‌گذاری در سهام اختصاص دهند و با 30 درصد بقیه میزان ریسک خود را تنظیم کنند.

بنابراین این صندوق‌ها به درد کسانی که ریسک‌پذیر هستند می‌خورد که البته درصد سرمایه‌گذاری صندوق‌ها در سهام، در سایت آن‌ها ذکر شده و سرمایه‌گذاران با بررسی پرتفوی آن‌ها و این درصد و به تناسب ریسک‌پذیری که دارند، صندوق مناسب خود را انتخاب کنند.

نمودار زیر، نمونه‌ای از ترکیب دارایی یک صندوق سهامی است که همانطور که پیداست درصد بالایی از دارایی خود را در سهام سرمایه‌گذاری کرده است. این سرمایه‌گذاری در دو بخش مجزا در نمودار قابل مشاهده است، یکی «پنج سهم با بیشترین وزن» و دیگری «سایر سهام».

ترکیب دارایی های صندوق های سرمایه گذاری مختلط

این صندوق‌ها حد میانی صندوق های درآمد ثابت و سهامی هستند. یعنی درصد سرمایه‌گذاری آن‌ها در سهام و اوراق با درآمد ثابت تقریبا برابر است. این موضوع باعث شده که ریسک سرمایه گذاری در آن‌ها نسبت به صندوق های سهامی کمتر و بازدهی آن‌ها نسبت به صندوق های درآمد ثابت بیشتر باشد.

نسبت سرمایه‌گذاری این صندوق‌ها در سهام بورسی بین 40 تا 60 درصد دارایی‌ها و در اوراق با درآمد ثابت هم همین مقدار است و اینکه سرمایه‌گذاری در کدام قسمت بیشتر باشد به استراتژی مدیر صندوق بستگی دارد.

نمودار زیر، نمونه‌ای از ترکیب دارایی‌های صندوق سرمایه گذاری مختلط است که سعی کرده تعادل را بین سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق با درآمد ثابت حفظ کند تا از مزایای هر دو با هم استفاده کند.

چگونگی تشخیص میزان ریسک یک صندوق با ترکیب دارایی های آن

ترکیب دارایی میزان ریسک پذیری را هم نشان می‌دهد و چنانچه صندوقی درصد بیشتری از دارایی‌هایش را در اوراق مشارکت سرمایه‌گذاری کرده باشد، نشان از ریسک پایین صندوق است، در عوض اگر درصد بیشتری از دارایی‌ها در سهام سرمایه‌گذاری شده باشد، نشان‌دهنده ریسک بالای سرمایه‌گذاری در آن صندوق است.

بنابراین صندوق های درآمد ثابت به این دلیل که درصد بیشتری از پرتفوی خود را به اوراق با درآمد ثابت تخصیص می‌دهند دارای کمترین ریسک، صندوق‌های مختلط دارای ریسک متوسط و صندوق های سرمایه گذاری سهامی دارای بیشترین ریسک در میان انواع صندوق های سرمایه گذاری هستند.

چگونه به پورتفو و ترکیب دارایی صندوق های سرمایه گذاری دسترسی داشته باشیم؟

برای دسترسی به ترکیب دارایی تمام صندوق های سرمایه گذاری فعال در ایران کافی است به صفحه صندوق های سرمایه گذاری سایت سیگنال مراجعه کرده و در لیست صندوق های سرمایه گذاری روی نام صندوق مورد نظر خود کلیک کنید تا در صفحه بعد ترکیب دارایی های آن صندوق را مشاهده کنید.

اگر بخواهید بدانید که صندوق های سرمایه گذاری چه سهامی در پرتفوی خود خرید و فروش کرده‌اند، باید به سایت اختصاصی هریک از صندوق ها مراجعه کرده و در سربرگ گزارشات گزینه صورت های مالی، صورت وضعیت پرتفوی صندوق مورد نظر را مشاهده کنید.

پرتفوی یا ترکیب دارایی صندوق های سرمایه گذاری اطلاعات خوبی از میزان ریسک پذیری و بازدهی صندوق به همراه دارد که سرمایه‌گذاران با بررسی آن می‌توانند صندوق مناسب را بین صندوق‌هایی از یک نوع انتخاب کنند.

مثلا اگر نظرشان روی صندوق سهامی باشد، با بررسی ترکیب دارایی و بعد از آن سهامی که آن صندوق خریداری کرده، به استراتژی مدیر صندوق پی ببرند. همچنین با بررسی پرتفوی در بازه‌های مختلف زمانی، متوجه شوند که آیا مدیر صندوق همواره در حال معامله و خرید و فروش و ایجاد سود بیشتر است یا پرتفوی ثابتی را اداره می‌کند. این موضوع می‌تواند به شناخت صندوق و میزان پورتفوی یا سبد سرمایه گذاری چیست؟ دلسوزی مدیر برای سرمایه‌هایی که در اختیار دارد کمک کند.

مدیریت پرتفوی چیست؟|چطور در سرمایه گذاری خود ضرر نکنیم؟!

سبد سهام یا پرتفوی (Portfolio) ترکیب مناسبی از سهام خریداری شده توسط معامله‌گر در جهت کاهش ریسک معاملاتش است در واقع سرمایه‌گذار با معامله سهام از صنایع مختلف سبدی کم‌ریسک‌تر برای خود می‌چیند که در صورت ضرر یک سهم با سود سهم دیگر جبران شود و برآیند پرتفویش مثبت باشد. یک‌ضرب المثل قدیمی است که می‌گوید: "همه تخم‌مرغ‌ها رو در یک سبد نگذارید."چرا که شکستن سبد منجر به نابودی کل سرمایه می‌شود. این نکته را حتماً به‌ خاطر داشته باشید که موفق‌ترین تریدرها هم همیشه سهم‌هایشان مثبت مطلق نیست و برآیند مثبت کل سبد سهام و ریسک به ریوارد معقول از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

برای افرادی که ریسک گریزند نگذاشتن همه سرمایه خود در یک سبد از اولویت‌های پلن معاملاتی‌شان است.

برای چگونگی مدیریت سهام خود در بازار سرمایه در این مقاله به‌ اختصار به علوم موجود در بازار مالی می‌پردازیم تا بتوانیم راه کاری مؤثر بر مبنای علم و تجربه به شما مخاطبان گرامی ارائه دهیم.

بازارهای مالی جهانی

سبد سهام و پیرایش آن در صورت لزوم می‌باشد چراکه شرایط شرکت‌ها ممکن است تغییر کند و ما بایستی همواره سبد سرمایه خود را مورد بررسی و پایش قرار دهیم تا در صورت ضرورت نسبت به بهینه‌سازی سبد سهام بتوانیم به‌موقع اقدام کنیم. در یک سبد استاندارد 3 تا 7 سهم دارد البته به جز عرضه اولیه‌ها، تک سهم یا بالای 10 سهم از اشتباهات متداول است. اگر به این نتیجه رسیدیم که سهم‌های موجود در پرتفوی ما دیگر سود مناسبی ندارد و یا در موقعیت مناسبی نیستند از سبد سهام خود خارج کنیم و به‌جای آن ها سهام با سودآوری و پتانسیل رشد بالا جایگزین کنیم.

در ذیل به نکات کاربردی در بهینه‌سازی سبد سهام اشاره می‌کنیم:

عناصر اساسی و استراتژی های مدیریت پرتفوی سهام

تعیین سیاست سرمایه‌گذاری

تجزیه‌ و تحلیل اوراق بهادار

تشکیل سبد سرمایه‌گذاری

تجدیدنظر در سبد سرمایه‌گذاری

ارزیابی عملکرد سبد سرمایه‌گذاری (در صورت نیاز تجدیدنظر در سیستم معاملاتی)

1-هر معامله‌ای که انجام می‌دهیم باید انتظار خود را از سودی که مدنظرمان هست و میزان ریسک‌پذیری محاسبه کنیم ولی بیشتر معامله‌گران اشتباهی که دارند این است که قسمت بازدهی را می‌بینند و وقتی به حد ضرر می‌رسند چون به‌راحتی سود خود را ازدست‌داده‌اند کنترل لازم را نداشته و به امید بازگشت سود خود هستند و در نتیجه حد ضرر را رعایت نمی‌کنند.

2-اگر قرار است سهامی خریداری کنیم باید و باید استراتژی داشته باشیم و سبد متنوعی برای خود بچینیم که از ریسک‌های احتمالی اقتصادی و سیاسی در امان باشیم مثلاً تک سهم نشویم و یا آن‌هایی که نقدشوندگی مناسبی را ندارند انتخاب نکنیم

۳- لزومی ندارد که ما کل سرمایه خود را وارد بازار سرمایه کنیم و می‌توانیم در بازارهای موازی مثل طلا ارز و مسکن وارد کنیم.

4- وقتی سبد خود را چیدیم در میانه‌های راه سری به پرتفوی خود بزنیم و ببینیم آیا به اهداف قیمتی ما نزدیک شده‌اند و روند حرکتی بازار چگونه بوده است و اگر نیاز بود تجدید نظری در سبد خود انجام دهیم

مثلاً ما 30 روز برای هدف اول در نظر گرفتیم و در ۲۰ روز کاری به سود رسیدیم چون نسبت به تایمی که در نظر گرفته بودیم زودتر به سود رسیدیم می‌توانیم تارگت خود را بالاتر ببریم و بازدهی بیشتری به دست آوریم و روی دیگر سکه این است که سهم خریداری شده در زمان پیش‌بینی‌شده نتوانسته خودی در بازار به خریداران نشان دهد و خودش را به هدف تعیین شده سوق دهد اینجاست که باید تجدید نظری روی سهم داشته باشیم.

5-مسلماً پاسخ به نحوه ی اداره ی پرتفولیو پیچیده است و نیازمند استفاده از ابزارهای آماری می‌باشد.

در اینجا سعی می‌کنیم از راه نسبتاً ساده‌تری به آن دست یابیم. در ادامه اصول راهنمایی عمومی در جهت تشکیل سبد بهینه را متذکر می‌شویم تا در بحث تخصیص وجه کافی و تشخیص میزان تعهد منطقی به یک معامله مفید واقع شوند.

• مبلغ سرمایه‌گذاری در بازار باید حداکثر 50% از کل سرمایه محدود شود. این بدین معناست که در هیچ زمانی نباید بیشتر از نصف سرمایه معامله‌گر درگیر بازار باشد. نیمه ی دیگر باید به‌عنوان ذخیره و پشتوانه برای روزهای ناگوار در معامله لحاظ شود.
• میزان مبلغ درگیر در هر معامله باید به 10 تا 15 % از کل سرمایه محدود شود. (به همین دلیل تک سهم شدن ممنوع است.). مثلاً از یک حساب به مبلغ 100000 دلار بایستی تنها 10000 تا 15000 دلار برای شرکت در یک معامله قابل وصول باشد. با این کار از اختصاص بیش از حد پول به یک معامله جلوگیری می‌شود .
• مبلغ قابل ریسک در هر معامله باید به 5% از کل سرمایه محدود شود. این 5% مبلغی است که یک معامله‌گر می‌تواند در یک معامله ناکارا از دست بدهد. این مطلب برای تعیین هدف قیمت و نقطة ایست معامله باید مدنظر قرارداد.
• کل بودجه ی در گیر در هر بازار اختصاصی باید به 20 تا 25 % از کل سرمایه محدود شود. هدف از این اصل این است که از اختصاص مبالغ سنگین به یک بازار به‌خصوص جلوگیری شود. قیمت‌ها در یک بازار اختصاصی اغلب به صورت هماهنگ تغییر می‌کنند. مثلاً طلا و نقره به گروه فلزات قیمتی تعلق دارند و اغلب همسو با هم کاهش یا افزایش میابند. اینکه با یک پیش‌بینی واحد در معاملات زیرمجموعه‌های یک گروه از بازار، وارد شویم با اصل اولیه تنوع در سرمایه‌گذاری مغایرت دارد. سرمایه‌گذاری در گروه‌های یکسان باید تحت کنترل باشد.
• این اصول راهنما می‌توانند برای همه ی انواع معاملات مفید باشند. برخی از معامله گران ریسک‌پذیرترند و با حجم پول بیشتری در معاملات شرکت می‌کنند. برخی دیگر محافظه کارند. نکته مهم این است که با تنوع بخشیدن به موارد معامله می‌توان به حفظ سرمایه کمک کرد و با تعیین اهداف قیمتی زیان معاملات اشتباه را محدود کرد.
• برخی از معامله گران اعتقاد دارند که مدیریت مالی بااهمیت‌ترین بخش از برنامه‌ریزی معاملاتی است و حتی از اقدام به معامله مهم‌تر است. باید توجه داشته باشیم بدون توجه به این موضوع نمی‌توان مدت زیادی از آسیب‌ها و خطرات معامله مصون ماند.
• مدیریت مالی مستقیماً با حفظ بقا در بازار معاملات مربوط است. یک معامله‌گر باید بتواند سرمایه‌اش را اداره کند و بر آن تسلط داشته باشد. هر معامله‌گر خوبی می‌تواند در بلندمدت سود کسب کند. ولی مدیریت درست مالی شانس معامله‌گر را برای باقی‌ماندن و انجام معاملات بیشتر افزایش می‌دهد.

جمع‌بندی

زمانی که ما تصمیم می‌گیریم معاملات خود را بر پایه موفقیت بنا کنیم 20 تا 30 % شامل تحلیل تکنیکال، فاندامنتال یا رانت (دلایل نهانی) می‌باشد 70 تا 80 % به مدیریت پرتفوی باز می‌گردد.

لزوماً فردی که 90% تحلیل‌هایش به بار می‌نشیند موفق‌تر از فردی نیست که 50% تحلیل‌هایش به تارگت خورده است. به‌عنوان‌ مثال فرض کنید فردی با نام A 10 معامله انجام می‌دهد و از 9 معامله هرکدام 10 درصد سود می‌گیرد ولی در معامله آخر 40 در صد ضرر کند در این صورت بخش زیادی از سود را ازدست‌داده است حال فرض کنید فردی با نام B که 5 معامله را با سود 30% و 5 معامله را با زیان 10% فروخته است، مشخص است که فرد B با اینکه فقط 5 معامله سود ساز داشته است ریسک به ریوارد منطقی‌تری دارد در نتیجه ما باید برآیند معاملاتمان مثبت قابل‌قبول باشد و وقتی در یک سهمی زیان کردیم اشتباه‌ترین کار ممکن انتقام گرفتن از سهم، چرا که این کار باعث زیان مجدد ما می‌باشد.

در پایان: حد ضرر حکم خط قرمز را دارد اگر در یک معامله به حد ضرر پایبند نباشیم، دیگر نمی‌توانیم پایبند باشیم، باید بپذیریم که زیان کردیم و خطای معاملاتی ما است.

با مفهوم «پرتفوی» آشنا شوید

اصطلاحی در دنیا رایج است که می‌گوید: «هیچ‌گاه تمام تخم‌مرغ‌هایت را در یک سبد نگذار» این اصلاح را می‌توان در مورد پرتفوی به کار گرفت.

به گزارش ایبِنا، پرتفوی (Portfolio) یک واژه فرانسوی و به‌ظاهر خیلی پیچیده است، اما مفهوم کاملاً واضحی در بورس داشته و به مجموعه یا سبدی از دارایی‌های مالی گفته می‌شود. به‌بیان‌دیگر پرتفوی ترکیبی مناسب از سهام یا سایر دارایی‌هاست که یک سرمایه‌گذار آن‌ها را خریداری کرده ‌است. هدف از تشکیل پرتفوی سهام یا سبد سهام، کاهش ریسک غیرسیستماتیک سرمایه‌گذاری است؛ بدین ترتیب، سود یک سهم می‌تواند ضرر سهام دیگر را جبران کند.

درواقع، پرتفوی یا سبد سهام به این موضوع اشاره می‌کند که باید سرمایه خود را بین چندین دارایی مالی مختلف تقسیم کنید تا از این راه بتوانید ریسک سرمایه‌گذاری خود را کاهش دهید. اصطلاحی در دنیا رایج است که می‌گوید: «هیچ‌گاه تمام تخم‌مرغ‌هایت را در یک سبد نگذار» این اصلاح را می‌توان در مورد پرتفوی به کار گرفت. به عنوان نمونه تصور کنید که شما ۲۰ میلیون تومان برای سرمایه‌گذاری در بورس اختصاص می‌دهید و آن را بین چهار سهم مختلف تقسیم می‌کنید. در این حالت شما یک سبد سرمایه‌گذاری تشکیل داده‌اید.

پرتفوی به‌صورت مستقیم توسط سرمایه‌گذاران نگهداری شده یا به‌وسیله سبدگردان‌های حرفه‌ای‌ مدیریت می‌شود. بازده سرمایه‌گذاری در پرتفوی معادل بازده متوسط آن پرتفوی خواهد بود؛ اما ریسک پرتفوی به‌دلیل کاهش ریسک غیرسیستماتیک در غالب موارد کمتر از متوسط ریسک سهام داخل سبد است.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و شرکت‌های سرمایه‌گذاری نمونه‌هایی هستند که به‌صورت پرتفوی سرمایه‌گذاری می‌کنند و برای قیمت‌گذاری آن‌ها مهمترین عامل ارزش خالص پرتفوی این شرکت‌هاست.

کارشناسان اقتصادی حتی در بهترین حالتهای تحلیلی خرید تنها یک سهم (اصطلاحاً تک سهم شدن) را توصیه نمی کنند و پیشنهاد خرید چند سهم متنوع را می دهند. این کار برای آن است که ریسک سرمایه گذاری کاهش یابد.

فرض کنید صنعتی پورتفوی یا سبد سرمایه گذاری چیست؟ با رشد قیمت ارز شکوفا می شود (این صنعت احتمالاً در کار صادرات است) و صنعتی دیگر با رشد قیمت ارز متضرر می شود (مواد اولیه این صنعت وارد می شوند). حال اگر در سبد ما از هر دوی این صنایع سهام خریداری شود، در حقیقت خود را نسبت به تغییرات قیمت ارز مصون کردیم و تغییرات ناشی از قیمت ارز باعث رشد یکی و کاهش دیگری می شود. به بیان دیگر با تشکیل سبد سهام، ضرر ناشی از کاهش قیمت یک یا چند سهم را با سود حاصل از افزایش قیمت سهم های دیگر پوشش می دهیم.

همچنین به ارزش مالی و نقدی پرتفوی هر شخص حقیقی یا حقوقی، ارزش پرتفوی گویند. برای قیمت‌گذاری شرکت‌های سرمایه‌گذاری پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار، مهم‌ترین عامل، ارزش پرتفوی این شرکت‌ها است.

سبدگردانی چیست؟

سبدگردانی (Portfolio Management Service) فرایندی است که طی آن سبدگردان با اتکا به دانش و تجربه خود، سرمایه سهامدار را در میان چند سهم جا به جا می‌کند. برای درک بهتر سبدگردانی لازم است، به تعریف سبد سرمایه‌گذاری بپردازیم.

تعریف سبد یا پرتفوی

سبد، پرتفوی یا پرتفولیو (Portfolio) متشکل از سهام شرکت‌هایی است که فرد در آنها سرمایه گذاری کرده است. ممکن است فرد با سرمایه گذاری در اوراق مشارکت، اوراق اجاره یا سهام شرکت‌های مختلف، سبدی متنوع تشکیل دهد. همچنین، فرد می‌تواند سبدی غیر متنوع متشکل از سهام دو یا سه شرکت داشته باشد.

در سال 1950 هری مارکوئیتز، اولین کسی بود که مفهوم پرتفولیو و ایجاد تنوع را به‌ صورت علمی بیان کرد. اهمیت تشکیل سبد متنوع در کاهش ریسک سرمایه گذار است. بهتر است سهام شرکت‌های مختلف را در سبد خود داشته باشید، در این صورت، اگر قیمت یکی از سهم‌ها کاهش یابد، دیگری زیان آن را پوشش می‌دهد. زمانی که شما تمام سرمایه خود را تنها به یک سهم اختصاص می‌دهید، اصطلاحاً همه تخم مرغ های خود را در یک سبد چیده‌اید!
مطالعه همه جانبه‌ پرتفولیو، مدیریت پرتفولیو یا پرتفوی نام دارد. قانون اول مدیریت پرتفوی، ایجاد تنوع است. سبد متنوع، نیازمند بررسی مداوم وضعیت سهام تشکیل دهنده آن است. نکته اینجاست که، همه افراد دانش یا فرصت کافی برای بررسی سهام چند شرکت مختلف را ندارند، در اینصورت، از دو طریق می‌توان اقدام به سرمایه گذاری نمود:

1. از طریق صندوق های سرمایه گذاری
2. استفاده از خدمات سبدگردانی

تعریف سبدگردانی

سبدگردانی، نوعی سرمایه گذاری غیرمستقیم است. این روش، برای افرادی مناسب است که تخصص و زمان کافی برای سرمایه گذاری مستقیم را ندارند. سبدگردانی ، یعنی شما مدیریت پرتفوی خود را به یک فرد با‌تجربه (سبدگردان) بسپارید. سبدگردان با دانش و تجربه خود در معامله‌گری در مورد خرید، فروش یا نگهداری سهام سرمایه‌گذار تصمیم‌گیری می‌کند. به عبارت دیگر، در فرایند سبدگردانی یک شخصیت حقوقی متخصص در بورس که سبدگردان نام دارد، طی عقد قرارداد با سرمایه گذار، مدیریت پرتفوی او را در اختیار می‌گیرد. سبدگردان به نام خود فرد (حقوقی یا حقیقی) سبدی از سهام را تشکیل می‌دهد و در برابر مدیریت دارایی او کارمزد دریافت می‌کند. شرکت‌های سبدگردان برای انجام این کار لازم است از سازمان بورس و اوراق بهادار (سبا) مجوز دریافت نمایند. همچنین، موظفند از نیروی متخصص در این زمینه استفاده کنند.

مزایای سبدگردانی

از مهم ترین مزایای سبدگردانی اختصاصی بودن آن است. یعنی هر سرمایه گذار با توجه به ریسک پذیری و میزان دارایی، سبدی مختص خود خواهد داشت. سبدگردانی برای سرمایه گذاران مزایای دیگری نیز دارد. در ادامه هر یک را نام برده و توضیح خواهیم داد:

1- انعطاف پذیری

در سبدگردانی، سرمایه گذار به صورت روزانه به پرتفوی خود دسترسی دارد. او می‌تواند عملکرد سبدگردان را تحت نظر داشته و در صورت تمایل به تغییر استراتژی معامله، آن را با مدیر پرتفوی خود در میان بگذارد. از سویی، سبدگردانی ترکیب متنوعی از دارایی‌های مالی را در بر می‌گیرد. در نتیجه، شما می‌توانید ترکیبی از اوراق با درآمد ثابت، صندوق‌های طلا، گواهی‌های کالایی و سهام شرکت‌های پذیرفته در بورس را در سبد خود داشته باشید. این انعطاف پذیری در سبدگردانی، نگرانی نوسانات بازارهای موازی را برطرف خواهد کرد.

2- عدم نیاز به دانش خاص

یکی از چالش‌های سرمایه‌گذاران در بازار سرمایه، عدم آگاهی و ناتوانی در تحلیل سهام و بازارهای بورسی است. همین امر سبب می‌شود که، سرمایه‌گذار نداند کدام سهام مناسب سرمایه‌گذاری است؟ زمان مناسب ورود یا خروج از سهم را چگونه می‌توان تشخیص دهد؟ چه زمانی باید سهامداری کرد؟ و یا سایر مسائلی از این قبیل که، سبدگردان با به دست گرفتن پرتفوی شما به عنوان یک نیروی متخصص و باتجربه، تمام این بررسی‌ها را انجام می‌دهد.

3- عدم نیاز به صرف زمان

سبدگردان، با تخصص و مهارت خود، پرتفوی شما را مورد بررسی همه جانبه قرار می‌دهد. در نتیجه، دیگر شما نیاز به صرف زمان برای جستجوی بازار، بررسی عملکرد شرکت‌ها، تحلیل مسائل سیاسی و اقتصادی و . ندارید.

4- مدیریت حرفه ای پرتفوی

از مزایای ویژه سبدگردانی برای سرمایه گذار این است که، پرتفوی خود را به تیمی مجرب و حرفه‌ای می‌سپارید. مدیریت پرتفوی توسط مدیران حرفه‌ای، سبب کاهش ریسک در سرمایه گذاری شما می‌شود. تیم‌های سبدگردانی با سال‌ها تجربه در این زمینه، تسلط زیادی بر صنایع و شرکت‌ها داشته و با اتکا به واقعیات حاصل شده از تحلیل‌های حرفه‌ای خود، سرمایه گذاری پربازدهی برای شما به ارمغان خواهند آورد.

5- عدم وجود تضاد منافع

از آنجایی که کارمزد متغیر سبدگردان در گرو سودآوری بیشتر برای سرمایه گذار است، تصمیمات او در راستای سود و بازدهی بیشتر برای سرمایه گذار خواهد بود. به عبارتی، منافع سبدگردان موازی با منافع سرمایه گذار است و از یکدیگر جدا نیستند.

6- معافیت مالیاتی

سودی که سرمایه گذار از طریق سبدگردانی بدست می‌آورد، مشمول مالیات نمی‌گردد. معافیت از مالیات بطور مستقیم بر سرمایه گذاران اثر نمی‌گذارد، اما موجب ایجاد انگیزه در آنها خواهد شد.

معایب سبدگردانی

سبدگردانی در کنار مزایایی که ذکر شد، می‌تواند معایبی نیز برای سرمایه گذار داشته باشد. در ادامه، به آن ها اشاره خواهیم کرد:

انتخاب سبدگردان

اگر شما سبد خود را به سبدگردان نامناسب و غیر متخصص واگذار نمایید، ممکن است خسارات سنگین و حتی غیر قابل جبران متوجه سرمایه شما شود. قبل از انتخاب سبدگردان، زمان کافی را برای انتخاب بهترین آن اختصاص دهید. دقت داشته باشید، شرکتی که انتخاب می‌نمایید، حتماً تحت نظر سازمان بورس و اوراق بهادار باشد.

حداقل سرمایه برای سبدگردانی

حداقل سرمایه لازم برای افتتاح حساب در شرکت‌های سبدگردانی ، معمولا ً پنجاه میلیون، صد میلیون، گاهی یک میلیارد تومان و حتی بیشتر می‌باشد. این رقم در شرکت های سبدگردانی متغیر است، اما اکثر آنها سرمایه زیر صد میلیون تومان را نمی‌پذیرند.

معیارهای انتخاب سبدگردان

مهم‌ترین قسمت سرمایه گذاری به این روش، انتخاب سبدگردان مناسب است. بطور کلی برای انجام این کار، چهار معیار اصلی باید مورد توجه قرار گیرد:

1. سابقه: هرچه شرکت سبدگردان باتجربه و باسابقه باشد، تسلط او بر بازار بیشتر خواهد بود، در نتیجه می‌توان به بازدهی بالاتر امیدوار بود.
2. میزان بازدهی کسب شده در دوره های گذشته: بررسی میزان بازدهی سبدگردان در دوره‌های قبل، موفقیت یا عدم موفقیت عملکرد آنها را به ما نشان می‌دهد.
3. تیم تحلیل متخصص: اینکه شرکت سبدگردان از افراد مجرب و متخصص در تیم خود استفاده نماید، در میزان موفقیت آنها موثر خواهد بود.
4. خوش نامی: شنیدن نظرات مشتریان این شرکت‌ها می‌تواند در انتخاب یک سبدگردان مناسب به ما کمک کند. در قسمت شرکت های سبدگردان سایت نظارت امکان بررسی و مقایسه آنها را برای شما فراهم کرده‌ایم.

تفاوت سپردن سرمایه به سبدگردان با سپرده گذاری در بانک

با سپرده گذاری در بانک، شما سرمایه خود را در برابر دریافت سودی ثابت به بانک می‌سپارید. شما می‌توانید مطمئن باشید که به سودی ثابت، دست می‌یابید. اگر فردی ریسک پذیر نیستید، این روش می‌تواند تا حدودی پاسخگوی نیاز شما باشد. با کمی ریسک و سپردن سرمایه خود به یک مدیر پرتفوی حرفه‌ای، بازدهی بسیار بیشتر از سود بانکی دریافت می‌کنید.
از محدودیت‌های سپرده گذاری در بانک این است که، تا زمانی مشخص، به عنوان مثال یک سال، حق برداشت پول خود را نخواهید داشت.
اگر قصد برداشت پول خود قبل از زمان معین را داشته باشید، جریمه خواهید شد و به جای سود بلندمدت، تنها سود کوتاه مدت به شما تعلق خواهد گرفت.

در سبدگردانی ، علاوه بر حفظ اصل پول شما، مدیر پرتفوی تلاش می‌کند سودی بیشتر از سود بانکی به شما پرداخت کند. از طرفی شما در سهام شرکتها و صنایعی سرمایه گذاری می‌کنید که می‌تواند ارزش سرمایه شما را در مقابل تورم جامعه حفظ کند، این در حالی است که، سپرده گذاری در بانک، ارزش پول شما را در مقابل تورم حفظ نخواهد کرد.

تفاوت صندوق های سرمایه گذاری و خدمات سبدگردانی

1. مالکیت سهام: در سبدگردانی ، سرمایه گذار مستقیماً مالک سهام و دارایی خود بوده و سبدگذار تنها به نیابت از او اقدام به خرید و فروش می‌نماید، در حالی که در صندوق های سرمایه گذاری، سرمایه گذار به صورت غیرمستقیم مالک سهام خریداری شده توسط صندوق سرمایه گذاری است.
2. نظارت بر معاملات: در سبدگردانی ، سرمایه گذار در جریان استراتژی معاملات خواهد بود. او به صورت روزانه از معاملات انجام شده آگاهی می‌یابد. در صندوق های سرمایه گذاری، سرمایه گذار قادر به رصد عملکرد صندوق به صورت روزانه نخواهد بود. او از میزان و نوع سهام خریداری شده توسط صندوق اطلاع نمی‌یابد.
3. اختصاصی بودن سرمایه گذاری: مدیر پرتفوی، خرید و فروش را با توجه به ریسک پذیری سرمایه‌ گذار که مختص خود او می‌باشد، انجام می‌دهد، در حالی که مدیر صندوق، خرید و فروش را با توجه به سود و زیان و ریسک‌پذیری کل سرمایه‌ گذاران صندوق انجام می‌دهد. در صندوق ها، مدیر صندوق معمولاً با پایین‌ترین میزان ریسک، خرید را انجام می‌دهد.
4. در سرویس‌های سبدگردانی ، چیدمان پرتفوی یک جوان 35 ساله با سطح مالی متوسط در مقایسه با یک سالمند با توانایی مالی بالا با یکدیگر تفاوت دارند.
5. هزینه ها: هزینه‌های پرداختی در این خدمات نسبت به صندوق‌های سرمایه گذاری بیشتر است، زیرا خدمات در سبدگردانی به صورت اختصاصی اما در صندوق‌های سرمایه گذاری به صورت جمعی ارائه می‌شوند.
6. حداقل میزان سرمایه گذاری: در صندوق‌ها، کافیست حداقل یک واحد از صندوق را خریداری کنید. در صندوق‌های سرمایه گذاری با درآمد ثابت، هر واحد حدود صد هزار تومان است، در حالی که برای استفاده از سرویس سبدگردانی به حداقل سرمایه پنجاه میلیون تومان و بیشتر نیاز است.

قرارداد سبدگردانی و بندهای مهم آن

همانطور که گفتیم، سبدگردانی طی عقد قرارداد با یک شخصیت حقوقی صورت می‌گیرد. معمولاً کارگزاری‌ها به عنوان شخصیت حقوقی این خدمات را ارائه می‌دهند. لازم به ذکر است، هر کارگزاری مجوز سبدگردانی ندارد و سبدگردانی نیاز به اخذ مجوزی غیر از مجوز کارگزاری دارد.
این قرارداد، مانند سایر قراردادهای حقوقی از بندهای عمومی و اختصاصی تشکیل می‌شود. آگاهی از برخی بندهای اختصاصی این قرارداد برای سرمایه گذار ضرورت دارد. در ادامه، آنها را شرح خواهیم داد:

1- کارمزد سبدگردان

در این بند، نحوه تخصیص سود به سرمایه گذار بطور شفاف بیان می‌شود. دو عامل در تعیین میزان کارمزد مؤثر هستند:

1. قرارداد با مشتری
2. مصوبات سازمان بورس و اوراق بهادار

* کارمزد سبدگردانی متغیر است و با توافق شرکت و مشتری هنگام عقد قرارداد تعیین می‌شود.

به عنوان مثال، طرفین توافق می‌کنند تا رسیدن به بازدهی 50%، سبدگردان فقط کارمزد ثابت یا کارمزد مدیریت را دریافت نماید. هنگامی که بازدهی 50% یا بیشتر حاصل شود، درصدی نیز به شرکت تحت عنوان کارمزد عملکرد تعلق می‌گیرد.

2- گزارش دهی

سبدگردان موظف است سرمایه گذار را از جزئیات معاملات خود مطلع سازد. گزارش در مقاطع مشخص (روزانه، هفتگی، ماهانه و یا سالانه) که به توافق طرفین رسیده است، ارائه می‌شود.

3- راه ارتباطی

در قرارداد باید راههای ارتباطی سبدگردان با سرمایه گذار مشخص شود. شرکت از این مجاری ِارتباطی، بیشتر در ارائه گزارش به سرمایه گذار استفاده می کند.

4- برداشت و واریز وجه

سرمایه گذار، می‌تواند در طول مدت قرارداد، بخشی از سرمایه خود را مطالبه کند. همچنین، سرمایه گذار می‌تواند در طول قرارداد به میزان سرمایه خود اضافه نماید. چگونگی برداشت وجه توسط سرمایه گذار و نیز واریز وجه جدید باید در قرارداد ذکر شده و مورد توافق طرفین قرار گیرد.

5- محرمانه بودن اطلاعات

این بند به محرمانه بودن اطلاعات سرمایه گذار اشاره دارد. اطلاعات سرمایه گذار جز با رضایت کتبی او نباید افشا شود. البته، این اطلاعات در صورت لزوم باید در اختیار سازمان بورس یا بازرسین قانونی قرار گیرد.

نحوه محاسبه سود

سود این خدمات با توجه به دوره زمانی و نوسانات بورس غیرقابل پیش بینی و متغیر است. مدیر پرتفوی از شما فقط کارمزد مدیریت را (که مبلغی ناچیز است) دریافت می‌کند، مگر زمانی که سودی بیشتر از سود بانکی حاصل شده باشد. بنابراین، تمام تلاش خود را در راستای کسب حداکثر بازدهی برای شما خواهد کرد.

احتیاط !

اگر قصد دارید سرمایه خود را به سبدگردان بسپارید، نکات زیر را مورد توجه قرار دهید: